عوام، ثروتمندان را محترم می‌دارند و خواص، دانشمندان را
پاییز بهار دیگری است که در آن هر برگ یک گل است.
پیروزی هزار پدر دارد، اما شکست یتیم است.
3 ساعت زودتر بهتر از دقیقه ای دیرتر است.
دوست واقعی از روبرو به تو خنجر می زند.
آخرین پاداشِ مُرده، این است که دیگر نمی میرد.
کسانی به خرد دست یافته‌اند که گمان نمی‌برده‌اند دارای آن هستند.
ناخودآگاه هریک از ما به نامیرایی خود یقین دارد.
باورها دشمنان خطرناک تری از دروغ، برای حقیقت هستند.
نگذارید بچه ها گریه کنند، زیرا باران هم غنچه را تباه می کند.
پس آیا آدم می‌تواند وجودش را توجیه کند؟
حقیقت وهمی است که بدون آن یک گونه خاص قادر به زنده ماندن نیست.
هیچ چیزی چندش آور تر از احترامی که از ترس نشات گرفته، نیست.
شکست هائی هست که بیش از پیروزی، ظفربخش است.
یک موجود هرگز نمی‌تواند وجود موجودی دیگر را توجیه کند.
هیچ چیز محترم تر از یک قلب شاکر و سپاسگزار نیست.
عشق بلایی است که همه خواستارش هستند.
همه‌جا شادمانی قشر نازکی است که روی رنج و بیچارگی کشیده‌اند.
دکتر، چه کسی این همه را به تو آموخت؟ بی درنگ پاسخ آمد: رنج
یک انسان معمولی، کالای تولیدی کارخانه طبیعت است.
نشانه هوشمندی، سواد نیست؛ بلکه تخیل است.
هیچگاه مانع دشمنت نشو هنگامی که اشتباهی مرتکب می شود.
من اشخاص زنده را آنهائی می‌دانم که مبارزه می‌کنند، بی‌مبارزه، زندگی مرگ است.
در هر دهکده‌ای مشعلی است: معلم، که نور می‌فشاند؛ و کاهنی است که فرو می‌کُشد.
