چهارشنبه , ۱۴ آذر ۱۴۰۳
به چشمانت که نگاه می کنم؛ معصومیتِ از دست رفته ام را به خاطر می آورم و دلم تنگ می شود؛ برای نسخه ای از منِ قبلی ام. چشمانت آیینِ پرستش من اند. به خدا سوگند؛ هم اکنون اگر جانم را یگانه خالق بگیرد؛ دین من، با طواف چشمانت،کامل شده است....
سوگند می‌خورم که نباشی بهار نیست...
سوگند بدین یک جان ، کز غیر تو بیزارم !جان من و جان تو گویی یکی بوده‌ست ......
به خداحافظی تلخ توسوگند نشد...که تو رفتی و دلمثانیه ای بند نشد......
گفتم از قصه ی عشقت گرهی باز کنمبه پریشانی گیسوی تو سو گند / نشد...
به خداحافظی تلخ تو سوگند نشدکه تو رفتی و دلم ثانیه‌ای بند نشد...
سوگند به نامت که تو آرام منی...
