به نام او که سه ساله ست و باب حاجت هاست دو دست کوچک بی بی پر از کرامت هاست قسم به زلف سیاهی که سوخت از آتش نخی زمعجر او رشته ی عنایت هاست اعظم کلیابی بانوی کاشانی
باز هم این روضه ها اتش به جانم میزند میبرد من را کنار خیمه های سوخته قصه ی این ماجرا از اولش با غصه بود اه دارد دختری چشمی به نیزه دوخته اعظم کلیابی بانوی کاشانی
👌نوحه شهادت حضرت رقیه(س) من کنون اندر خرابه بیقرارم ای پدر کن نگاهم ای پدر رفته ازمن طاقت و صبر و قرارم ای پدر بین چه زارم ای پدر توخبرداری چگونه روزهایِ من گذشت صبرِ من ازحدگذشت روزگارِ من شده مثلِ شبِ تارم پدر اشکبارم ای پدر من گمانم این...
و من اوج عشق را در آغوش مردی دیدم که دخترکی مغموم و شکننده را به خود میفشارد و می گفت رقیه جان بی تاب نباش دیدار دوباره من و تو بسی نزدیک است
