شعر عاشورایی

دمیده، عطر تو، در لابه‌لای شهر
همه، کوچه، به کوچه؛ هرکجای شهر

به دل‌ها، گشته جاری، شورِ ذکرِ تو
به هر ساعت؛ میانِ لحظه‌های شهر

سرای پاکی‌و، مهر و، وفا گشته
نهانِ سینه‌ی پُرهوی و های شهر

معطّر، از گلِ یادت شده، هر دم
هوای وسعتِ بی‌انتهای شهر

به احساسِ ...

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ
محرّم، آمد و،
چه عاشورای سرخی می‌تپد، از نو؛
به هردم؛
هرکجا؛
در کربلای شهر!

(اَلسّلامُ عَلَیْکَ یا اَبٰاعَبْدِاللّٰهِ الْحُسیْن)

«آوای عطش»

باز آوای غم انگیز عزا آید به گوش
این صفیر درد، از عرش عُلا آید به گوش

آمده ماهِ مُحرّم، ماه سوز و اشک و آه
ماه سرهایی که شد از تن جدا آید به گوش

بانگ «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنصُرْنی» از سوی...

بیدار شو، که وقت سحر گریه می‌کند
طفلی میان خواب خطر گریه می‌کند
در چشم او نه خواب، که دریا پر از غم است
در سینه‌اش تمام قمر گریه می‌کند
آیا کسی برای حسین آمده هنوز؟
از دور، "هل من ناصر" گریه می‌کند
آیینه‌ی سکوت، به فریاد بسته شد
دل...

قلم شکست. ودلم شرحی ازجدایی شد
به پای عشق سرایی غزل فدایی شد


دوباره بیرق  ماتم دوباره بزم عزا
به شوق دیدن گنبد دلم هوایی شد

دوباره در غم هفتاد و دو ستاره و ماه
زمان سوختن و مرثیه سرایی شد

غروب غمزده ای داشت کاروان عطش
زمانه، راوی خونبار...

فضای دشتِ نینوا، پر از نوای عاشقی است؛
نمای زخمِ کربلا، شکفته چون شقایقی است...
درونِ سینه ام تپد، تبِ حریم و حرمتش؛
«عریضه ای» ندارد این دلم؛ به جز، زیارتش...
زهرا حکیمی بافقی
برشی از شعری عاشورایی
(کتاب ققنوس احساس)

پیچیده شمیمت همه جا، ای تن بی سر!
چون شیشه ی عطری که درش گم شده باشد