شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
نوح هاستخوابم نمی بردروی قله ی غمنشسته ام مقابلِ خوددنیایم راآب بُرده است...«آرمان پرناک»...
دست از عروضِ مریضِ دنیایم کشیده امهستی ترین نیستیِ مندوستت دارم-دوستت دارم هایم- زمین خورده اندبلند می شنوی؟«آرمان پرناک»...
و تنت ، وطنم ...دستانت ، دنیایم ...چشمانت ، زندگیم ...بودنت ، سرنوشتم...