متن روشنایی آرام

سپیده

پرده‌ها را کنار می‌زنم...

نور،آرام و بی‌صدا،
می‌خزد تو
و پهن می‌شود روی زمین،
چون فرش زربفت و لاله عباسی

خورشید هنوز از پشت بلندی‌ها
سر نزده،
اما جهان را نویدش بیدار کرده.

پرنده‌ها نخستین قلم‌های این نقاشی تازه‌اند.
نغمه‌هایشان،ریز و درشت،
بر شاخه‌های بی‌حرکت درختان می‌نشینند و خواب...

چراغِ پُر نور ضروری نیست.
برای زندگی در غرابت و شگفتی
شمعی قلمی کافی است،
به شرط آنکه: صادقانه بسوزد.