متن رویای پاییزی

کاش در این خزان سرد
بر اندوه حیاطم
چشم‌هایت عطری از ماه می‌پاشید
تا در هوهوی زُمخت شب
نسرین‌های باغچه 
در ازدحام شهر
با رقصی شیرین
کابوس خیس پاییز را
به مسلخ می‌کشیدند...

پشت پنجره، ابری نیست
که باران را صدا بزند
پاییز ایستاده و
بافتن شال گردن ِنارنجی را
تا رسیدن تو و باران
ادامه می دهد

من و شمع و گل و یک خلوت رویای پاییزی
که در فنجان زیبایی برایم قهوه میریزی

اگرهیزم برای اتش دل شد فراموشت
توسل میکنم بر شعله های هرم اغوشت

بیا پایان دلتنگی ؛ که هستم عشق دیرینت
تو فرهاد غزل باش و منم
دلدار شیرینت

تو باچشمان خوش رنگ...