در اعماق قلبم نمی توانم انکار کنم که متقاعد هستم همنوعان عزیز من، به جز چند استثناء، بی ارزش هستند.
اگر نمی توانی انجامش دهی، از آن دست بکش!
ما راهی را که انسان ماقبل تاریخ، در سیر تکامل خود پیموده است می شناسیم؛ و این از برکت بناها و آلات و ابزاری است که برای ما برجای گذاشته است و نیز در پرتو آثاری از هنر و مذهب و نحوه دریافت او از زندگی است که مستیقمأ و...
پیش از آنکه تشخیص دهید دچار افسردگی هستید یا اعتماد به نفس پایینی دارید؛اطمینان حاصل کنید که توسط یک مشت احمق محاصره نشده اید.
اولین لازمۀ تمدن، عدالت است.
هیچ نیازی در کودکی به قدرت نیاز به حمایت پدر نیست.
همانطور که یک تاجر محتاط از سرمایه گذاری تمام سرمایه اش بر روی یک موضوع خودداری می کند، خردمندی نیز احتمالا ما را بر حذر می دارد که تمام شادی خود را تنها از یک سمت انتظار داشته باشیم.
انسان ها بیشتر از آن چیزی که فکر می کنند اخلاق گرا هستند و خیلی بیشتر از چیزی که بتوانند تصور کنند فاقد اخلاق هستند.
ما هیچ وقت به اندازه زمانی که عاشق هستیم در مقابل درد و رنج بی دفاع نیستیم.
کاملا روراست بودن با خودتان، تمرینی خوب است.
کسی که تابویی را نقض می‌کند، خودش در اثر این عمل به تابو مبدل می‌شود. زیگموند فروید | توتم و تابو
عدالت از لوازم تمدن است، یعنی این ضمانت که نظام حقوقی استقرار یافته، از این پس به سود فرد شکسته نشود.
دانش باید توهم های متافیزیکی، پیش‌داوری ها و خرافه ها را پشت سر بگذارد، اما مفهوم عقلانیت (یعنی حقیقت، آزادی و عدالت) را به عنوان سنت از نسلی به نسلی منتقل کند.
همان گونه که یک تاجر هوشیار از به کار انداختن سرمایه اش در یک جا پرهیز می کند، مصلحت زندگی حکم می کند که آدمی چشم داشت همه ی رضایت خویش را از یک گرایش نداشته باشد.
ناخودآگاه هریک از ما به نامیرایی خود یقین دارد.
حقایق نهفته در پس تعالیم ادیان چنان اعوجاج یافته و به صورت نظام مند در لفافه پیچیده شده، که عامه مردم نمی توانند آن را درک کنند. درست مثل این که در پاسخ به کودکی که می خواهد بداند یک نوزاد از کجا آمده، پاسخ دهیم حاجی لک لک آن...
دگرگونی روح، روندی تکاملی است.
قاعده‌ای وجود ندارد که به کار همه بخورد؛ هر کس باید خود راهی بیابد که او را نجات دهد.
