متن ساجد بهشتی

تو از قبیله لیلاهای مجنونی
جمع عاشق و معشوق در یک کالبد
تو نهایت چیزی هستی که میشود از خدا خواست
تو زندگی هستی

یک شهر را
یک عمر
با تو گشتم و اصلا نفهمیدم چرا
چرا هیچ کجای این شهر آنقدر زیبا نیست
که بشود دستانت را گرفت و بوسید گونه هایت را

انتحار خواهم کرد
برای رسیدن به تو -
که پشت هزاران نه پنهان شده ای
تو عالی ترین دلیل انقلابی
و من چریکِ منتظرِ یک خنده تو

شب را تصور کن
بی ماه
چقدر بی روح است ؟
مانند دل من بی تو

سفید چون اولین برف زمستانم
و سرد چون ایست زمین در دل بھمن
تو اوجی
من فرود...
دستانم خالی
خالی چون دستان فرشته ی نیکی در یلدای طولانی
و تو ھمه چیز را داری
مثل عزرائیل زمستان
چه بدبختم من
چه خوشبختی تو
تو بابانوئل ، من گوزن سورتمه ی...