متن سرنوشت انسان

دنیا خود هیچ ست
و جهانش حبس جان های شماست!
من از شهر ارواح
شنیدم
کله ها با خاک گفتند
باد خزانِ نکبت ایام، ناگهان
بر باغ و بوستان شما هم بگذرد!
تو می دانی زین کاروانسرا
بسی کاروان گذشت
اگر نهصدو پنجاهِ نوح را هم اینجا بمانی
در آخر...

🌹 آدمیزاد طبیعت و سرنوشت را
مقصر هر چیزی می‌داند، در حالی که سرنوشت هر کس چیزی نیست جز انعکاسی از شخصیت، احساسات، اشتباهات و ضعف‌های او ...

🌈 امید …
دارویی ست که شفا نمی دهد ، اما درد را قابل تحمل می کند !