متن گذر زمان

تفاوت صبر کردن
و
وقت هدر دادن کردن
وقت تلف کردن یعنی گذر زمان بدون رشد. صبر کردن یعنی گذر زمان در مسیر رشد.

کی گفته‌ست دنیا دارِ مکافات است؟
تو خوش باش، هر چند پر ز آفات است

غم و شادی گذر دارد چو گردونی
که گردون خود همیشه در تلفات است

به هر حالی اگر دل شاد می‌داری
همین شادی کلیدِ هر نجات است

چه باک از طعنهٔ مردم، چه باک از...

رسم دنیاست
همین که نباشی
باد
نامت را از لب‌ها می‌برد
عکس‌هایت
در غبار کشوها
خاموش می‌شوند
و من
در میان این سادگیِ بی‌رحم
به یاد می‌آورم
که بودن
چه کوتاه است ************************************************************** در ازدحام میدان، کسی نامش را صدا نزد.
تابلوی مغازه‌ها برق می‌زدند و رهگذران بی‌آنکه نگاه کنند،...

عمر

آنطور که فکر می‌کردیم

نه یک خطِ صافِ اتوبان

که از نقطه‌ی «تولد» به «نهایت» می‌رسد

و نه یک طومارِ از پیش نوشته شده

که هر روز

برگِ جدیدی رو می‌کند

عمر شبیه یک گنجه‌ی کهنه است

پر از لباس‌های اندازه‌ی «فردا»

که هیچ‌وقت «امروز» نشدند

و بویِ ناخوشایندِ...

از ما هیچ‌چیز باقی نمی‌ماند جز خاطراتی که در آن دلیلِ حالِ خوبِ آدمی بوده‌ایم ...

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

ولی خودمونیما خیلی سخت جون شدیم. زندگی صدتا جون به جونامون اضافه کرده. جان سختی انگار ارثیه اجدادیمان بوده که نسل به نسل پرورش یافته، رشد کرده و رسیده به اینجایی که حالا هر ضربه‌ای هم بخوریم، یه آخی میگیم و بلند میشیم. نه که دردی نداشته باشیم، نه!...

پختگی امروزت خرمن روزهایی ا‌ست که فکر می‌کردی نمی‌گذرد. به آینه‌ات بگو خانه‌ام از ابرها گذشته، من از تداوم آفتاب می‌گویم؛

ذره ذره آب مى شویم و هیج نمى فهمیم از گذر زمان ما به یکباره نمى میریم آرام آرام در حال مردنیم واین قانون زندگى ست؟؟زیبایى پشت آلودگى ها مانده و زشتى و سیاهى سیطره انداخته بر همه جا؟!نگاهت سفیدی وزردى نور رو نمى بیند !همه چیز تیره و مات...

ما درختان کهن
که سالها
همصحبت رودها بودیم،
چه زود
تسلیمِ
آبیاری قطره ای شدیم..

_ زندگی
ردّ پایی ست
که محو می شود
روی شن های ساحل،
پیش از آن که
موجی دیگر
برگردد..

زمان زیادی گذشت تا اینکه فهمیدم همیشه اونی که میخوای نمیشه فهمیدم هر کسی باهاته الزاماً دوستت نیست فهمیدم کسی که تو نگاه اول ازش بدت میاد یه روزی میشه صمیمی ترین دوستت و بلعکس هرکی زبونش نرمه دلش گرم نیست هرکی میخنده بدون درد و غم نیست ظاهر دلیلی...

ردّ پا روی برف کوتاه بود

باد آمد،

انگار

هیچ عابری

عبور نکرده است..

به هر نفس ز وجود شرار می‌گذرد
باز نگرکه چنین بی‌شمار می‌گذرد
گو فکر از آن شب وبه یاد روز حساب
عجب ز بنده‌ی غافل، که کار می‌گذرد
صدای هُدهُد جان به گوش می‌گوید:
که زود باش، که محشر بی امان می‌گذرد
طلوع زمان نشانِ غروب جان ماست
چرا دل...

دنیا خود هیچ ست
و جهانش حبس جان های شماست!
من از شهر ارواح
شنیدم
کله ها با خاک گفتند
باد خزانِ نکبت ایام، ناگهان
بر باغ و بوستان شما هم بگذرد!
تو می دانی زین کاروانسرا
بسی کاروان گذشت
اگر نهصدو پنجاهِ نوح را هم اینجا بمانی
در آخر...

زمان رُفوگر خوبیه
هر بیدی هم به زندگی آدم زده باشه
زمان رُفوش میکنه.

اگر به زندگی مهلت کافی بدهی، همه مشکلاتت را حل خواهد کرد، حتی مشکل زنده بودن را !

یادمان باشد:
شاید روزها تکرار بشوند اما آدمها تکرار نمیشوند...

آرام باش این غصه هم خواهد گذشت
هرجور باشد بیش و کم خواهد گذشت

با هرچه داری در جهان دلشاد باش
آری غنیمت دان که دم خواهد گذشت

امروز محتاجم به آغوشت بیا
فردا که من آب از سرم خواهد گذشت

لبخند کوتاه مرا کشتی بگو
آیا خدا از این...

زمان، وهمی ست که در ذهن ما شکل می‌گیرد.
لحظه‌ها چون سایه‌ای بیصدا از کنارِ بودن می‌گذرند، بی‌آنکه به جا بمانند.
ما، در امتداد ناپیدای اکنون، میان خاطره و خیال، محو می‌شویم

رفتش چنان که باد، بی‌هیچ اعتنایی
نامم ز خاطرش، چو گردی بر گذر افتاد!

از اون پنجره خوب بیرون را نگاه کن،
آدم ها میان و میرن و برگ های زرد را زیر پاشون له می کنن. برگ ها خردمیشن، صدا میدن، ولی هیچ کدوم از آدم ها یادشون نمیاد این ها همون برگ هایی هستند که تو بهار و تابستون سرپناه سبزشون بودن....

می آیند و می روند و میگذرند
روزها را می گویم
چه خوش باشد
چه ناخوش
بیرون بکش
غزل واژه های ناب زندگی را
با تکانش دل تنگیهای چسبنده
وگرنه آنچنان هواری خواهند کشید
و دوره ات خواهند کرد
و پیله خواهند بست
واژه های غمهای بی پایان زندگی

زندگی…
چون نسیمی که بر چهرهٔ دریا لغزید و رفت،
چون سایه‌ای که در آغوش غروب گم شد،
چون فانوسی که پیش از رسیدن سحر،
آخرین شعلهٔ خود را در تاریکی رها کرد…

ما رهگذران این پل لغزانیم،
گذرگاهی که نامش را "زمان" نهاده‌اند،
سرگردان میان سایه‌ها و نورها،
در...

"رودخانه ی بی رحم"
گاهی، زمان مانند رودخانه‌ای بی‌رحم، بی‌وقفه جاری می‌شود،
و ما در کناره‌هایش، تنها نظاره‌گر لحظاتی هستیم که بی‌صدا از دست می‌روند.

چشم باز می‌کنیم، و می‌بینیم که فرصت‌ها چون برگ‌های پاییزی بر آب افتاده‌اند،
رؤیاهایی که می‌توانستند به حقیقت بدل شوند، در جریان بی‌پایان زمان گم...