درهیاهوی ذهن مبهوتم کسی دانه اندوهی پاشید ودر خیال وهم گرفته فراقش اشکهایم همینقد بس بود تاجوانه کند درونم اندوه من قبل از من وجود داشت من به دنیا آمدم تا صاحب تن باشد جهان سرشار از تنهایی است در روایت خودش عشق است و در باور من اندوه چقد...
...آه ای از دیده من دور و در اندیشه ام فتاده مغرور ای دلداه ی نیستی دور از تصور تو ز کدامین فصل و جهانی مخلوق کدامین خدایی که از تو آغاز میشوم و در تو پایان می گیرم ب کجا گریز برم که هرسوی تورا میبینم و با هر...
باران هم بارید باد وزید آسمان ابری شد نه باران شست نه باد برد... چگونه است این دلتنگی های آدمی؟؟
چه تراژدی غم انگیزی دلت در جای دگری و تنت در آغوش دگری و اینگونه عشق را به یغما برده ایم درد کمی نیست این آفت جانسوز ✍️: سعیدرضایی فر
