متن سپیده

باید یک شعر داشته باشدکه تمام روزها
به آواز بخواندش،
یک شعر شیرین،
برای روزهای کلافگی اش..!
باید شب ها از روی تختش
بتواند ماه را ببیند،
بتواند ستاره ها را بشمارد،
تا وقتی سپیده دمید،
نگاهش با نگاه خورشید گره بخورد،
پلک هایش را باز کند
و یادش بیاید...

یک امشب را نخواب ای نور دیده
شب یلدا رسیده
که خواب از چشم‌ها یکسر پریده
شب یلدا رسیده
بکن کیف از سر شب تا سپیده
شب یلدا رسیده
یلدا مبارک

در سحر گاه سپیده جمعه آذر سرد
کله پاچه بعد ندبه باتو می چسبد عجیب

ایران ای سرای امید بر بامت سپیده دمید

بنگر کزین ره پر خون خورشیدی خجسته رسید


اگر چه دلها پر خون است شکوه شادی افزون است

سپیده ما گلگون است که دست دشمن در خون است


ای ایران! غمت مرساد

جاویدان شکوه تو باد


راه ما، راه حق، راه بهروزیست...

تو را باور دارم
از میان اشک ها و خنده ها
تو را باور دارم
حتی اگر از هم دور باشیم
تو را باور دارم
حتی صبح روز بعد

آه وقتی سپیده نزدیک می شود
آه، این احساس هم چنان در قلبم است
مگذار زیاد دور شوم،
مرا پیش خود...