متن شب تنهایی

امان از شب، امان از حرف‌های ناگفته
امان از عشقی که در سینه‌ام لانه دارد و زبانش در بندِ سکوت است

شب که می‌آید، شعله‌ها درونم فوران می‌کند
قلبم صاحبِ بدن می‌شود و عقل از کار می‌افتد

هراسِ یک اعترافِ خاموش بر جانم سایه می‌اندازد:
نترسم که بگویم و نشنوی،...

سکوتم را شکست خاطراتت.
شب و تنهایے و یاב صـבایت.

باران اشک را،
بر دل شکستهٔ شب می‌بارم
و در گوش کر او
وعدهٔ روزهای بهتر را می‌دهم
زیر آسمان شهری که
مردمانش در حسرت صداقت می‌سوزند!

من آن شب ٬ یکه و تنها
خدا را از همه دنیا
برای خود جدا کردم...
به نزدش سفره ی دل باز
برایش گریه ها کردم
و تا بیداری خورشید
نالیدم،
نخوابیدم...
و تا صبح سپیده من
در آغوشش
برای تو دعا کردم...
برای خنده ی زیبای لبهایت
هزاران نذرها...