متن شروع نو

باران می‌بارد…
و زمین، عیدی‌اش را از آسمان می‌گیرد!
قطره‌قطره، زندگی می‌پاشد بر تن خسته‌ی خاک،
گویی بهار، دست‌هایش را شسته است
در آغوشِ دومین روزِ نوروز…

عطر نمِ باران،
میان شکوفه‌ها می‌رقصد
و هر قطره،
قصه‌ای ناگفته از آغاز دوباره است…

و هر قطره، رازی از بهار است که...

بهار آمد، بهار آمد، طلوع صبح یار آمد
غم از یک در برون رفت و امید از یک هزار آمد

❉᭄͜͡زمستاט چمـבاט بـہ בست ایستاבـہ است..
بهار בر ،راه..
چـہ رویاهایے בاشتیم کـہ گذر ....
چـہ اشک هایے کـہ از سر شوق و غم باریـבیم
چـہ حقیقت هایے کـہ برایماט روشن شـב
چه آرزوهایے בاشتیم کـہ بر ؋ـراز آسماט ها رها کرבیم
چـہ عزیزانے کـہ هم آغوش خاڪ
چه شب...

اسفند... کودک معصومی که دست در دستان بهار دارد
اسفند، آخرین نفس‌های زمستان را در آغوش می‌کشد و دست‌های کوچک و سردش را به گرمای بهار می‌سپارد. ماهی که نه زمستان است، نه بهار... میان این دو ایستاده، معصوم و بی‌ادعا، مثل کودکی که می‌داند وقت خداحافظی رسیده اما هنوز...