متن امید به آینده

❉᭄͜͡زمستاט چمـבاט بـہ בست ایستاבـہ است..
بهار בر ،راه..
چـہ رویاهایے בاشتیم کـہ گذر ....
چـہ اشک هایے کـہ از سر شوق و غم باریـבیم
چـہ حقیقت هایے کـہ برایماט روشن شـב
چه آرزوهایے בاشتیم کـہ بر ؋ـراز آسماט ها رها کرבیم
چـہ عزیزانے کـہ هم آغوش خاڪ
چه شب...

یار، هی یار، یار…
اینجا اگرچه گاه
گل به زمستان خسته،
خار می‌شود…
اینجا اگر چه روز
گاه چون شب تار می‌شود
اما بهار می‌شود!‌
من دیده‌ام که می‌گویم.

بر من گذشت سالی، پر از درد و غم و شادی
گه افتادم، گهی برخاستم در راهِ شادی
زخم آمد بر دل و جانم، ولی مرهم شد آخر
که هر ویرانه‌ای را عشق، روزی باز بنهادی

در این ره سخت کوشیدم، سکوتی را به جان کردم
به منطق دل سپردم،...

اسفند که از نیمه گذر کرد باز
باید شد از غصه‌ها بی‌نیاز

باید که از خاک برخیزد دل
همرنگِ گل‌های باغِ به راز

باید که چون باد، آزاد شد
همراهِ عطرِ بهاران، فراز

در گوشِ دل بویِ نو می‌رسد
با نغمه‌ی بلبلان در طراز

امید، در جانِ شب جان دهد...

چه قدر دنیا قشنگ تر میشد همه بی سیاست
در وسط میدان بازی می کردند…
بی نقاب باشیم