متن غم و اندوه

به گمانم جان دادن هم کم است...


در پی یک لحظه بوسیدن تو...

سکوت تلخ خودت را،شبی به معرکه بشکن
از این هوای نفس کُش، بکِش تمامی دامن

خوشحالی سال هاست که مرده است از آن زمان که کاخ آرزوها‌ بر سرش ویران شد...

آسمان‌ خیال

در این قبیله که دیدار روبرو جرم است
زبان دهکده لال است و گفتگو جرم است

بروی شانه طوفان رها نکن دیگر
حریر ملک ختن را که مو به مو جرم است

اگر چه حضرت حافظ وصال می طلبد
بگو به خواجه حذرکن که آرزو جرم است

نگو...

بهترین آدم دنیا هم باشی
وقتی نباشی فراموش میشی !

غم و اندوه، دیواری بین دو باغ است.

آنان که می خواهند خوب زندگی کنند باید به حقیقت نزدیک بشوند؛ زیرا پس از میل به مقام حقیقت یابی است که از غم و اندوه دنیا دست بر می دارند.