متن باران بهاری

باران می‌بارد…
و زمین، عیدی‌اش را از آسمان می‌گیرد!
قطره‌قطره، زندگی می‌پاشد بر تن خسته‌ی خاک،
گویی بهار، دست‌هایش را شسته است
در آغوشِ دومین روزِ نوروز…

عطر نمِ باران،
میان شکوفه‌ها می‌رقصد
و هر قطره،
قصه‌ای ناگفته از آغاز دوباره است…

و هر قطره، رازی از بهار است که...

نوروز آغاز دوباره‌ی زندگیست؛ به بهار خوش آمدیم.

بهار که می‌رسد،
زمین، دست‌های سبزش را به آسمان می‌رساند،
و شکوفه‌ها، گونه‌های زمین را بوسه‌باران می‌کنند.

پرستوها، سرود تازه‌ای در باد می‌خوانند،
باران، نامی از نور بر پیشانی خاک می‌نویسد،
و من،
در عطر نَمه‌بارانِ این لحظه،
با تمام جان،
شکوفا...

می دانم که عشق چنین است:
ساده چون زنبق
روان به کردار باران بهاری
و آشکار شبیه آسمان آبی.

ریاض صالح حسین
ترجمه ی عذرا جوانمردی

دوست داشتنت ،باران بهار است
جانم را سبز می کند

لا به لای روزمرگی های
من و تو
حوالی باران بهاری
بی مقدمه می آیی
و
بانیِ اردیبهشتم میشوی.

با رقیبان خیالی گرم پیکارم هنوز
با خیالات تو جان دارند افکارم هنوز

من سزاوار سکوتت نیستم حرفی بزن
شب شد و با شوق دیدار تو بیدارم هنوز

ای که درمان دل وامانده ام را ازبری
بعد درمان طبیبان نیز ، بیمارم هنوز

خواب را ازمن گرفتی چشم هایم را...

از تمام تعلقات جهان
از عطر گل های اول "صبح"
از بوی نم باران بهاری
از آب بازی در عصرِ گرم مرداد
از ردپاهای برفی زمستان
از قهوه های تلخ پاییز
من از میان اینهمه
"تو رادوست تر" دارم....!

شبیه باران بهاری
بی خبر بر سرم بریز
تا بشوری دلتنگی های زمستانم را...
نویسنده: علیرضا سکاکی

باران های بهاری
و تو را دوست دارم



دوست دارم
باران بهاری و تو را
و را را

زیر بارانِ بهاری رو به من می‌ایستی
گریه‌های هر شبم را صحنه‌سازی می‌کنی!
.