شعر طاهره عباسی نژاد

در دالان دلتنگی
من هم سوز سیگارم
تو آزاد آغوشش
من محبوس دیوارم

در دوران بعد از تو
من پاییز پاییزم
تو مستانه می خندی
من یک بغض یک ریزم

در همهمه ی سرما
من هم سنگ بورانم
تو آرش ز ِه بر کف
من ارتش تورانم

در جمله ی...

گر نیوفتد این هوای مست سودا از سرم

می برد جان مرا در فرط مستی از بَرم

صنما چه ماهرانه دل ببردی از ما

آنقَدَر محو تو هستم که ندانم چه شود در دنیا

ساقیا در جام قلبم مِی ز جنس زهر ریز
کز مذاقش بی وفا یک دم کند از دهر خیر

من آسمانِ پر از ابر های دلگیرم
اگر تو دلخوری از من،من از خودم سیرم

هر بار نگاهت کردم؛خواستم بنوازمت تو را
اما امان که من،دست بسته در دست غم گیرم

تو دلخور می شوی از منِ دست و دل بسته اما
من هنوز هم حاضرم بهر توی دردانه بمیرم...