شعر مهدی غلامعلی شاهی

باد می‌آید، ولی از سمت و سوی هیچ‌کس
بغض می‌بارد، بدون گفت‌وگوی هیچ‌کس

ماه بر آیینه افتاده‌ست، اما در شکست
می‌تراود نور از اشک سبوی هیچ‌کس

در دل شب‌های خاموشم چراغی نیست نیست
جز دل من، در نخ خاموش‌کوی هیچ‌کس

دست بر دیوار تردیدم، دلم در سایه‌هاست
مرز بین ما...

در سحرگاهان غم جان، یاد باران می‌کشد
خواب شبنم را به دامان، یاد باران می‌کشد

در دل آیینه‌ها تصویر مهتابی شکفت
قصه‌ی مهجور دوران، یاد باران می‌کشد

بر لب خاموش شب، آواز نیلوفر نشست
نغمه‌ی خاموش و پنهان، یاد باران می‌کشد

در گذرگاه غزل، افسانه‌ی پروانه‌ها
شعله‌ی بی‌تاب عصیان، یاد...