متن شهراد میدری

آس دل روی خشت باید نامید

خوشبختی سرنوشت باید نامید

ای وسوسه ی دو سیب با طعم عسل!

آغوش تو را بهشت باید نامید

سرسبزی باغی از غزل، تقدیمت

رویای لبالب از عسل، تقدیمت

در را بگشا، عجب هوایی، به به!

خوشبختی صبح، یک بغل تقدیمت

عسل در کاسه یِ چینی بیاور

گُل و انجیر و شیرینی بیاور

تعارف کن به من لبخندِ خود را

برایم "عشق"، یک سینی بیاور

از رقصِ نسیم و گُل، خبردارم کن

از هلهله یِ پرنده سرشارم کن

دستی به سرم بکش بگو صبح شده

با بوسه یِ عاشقانه بیدارم کن

هوهوی خزان و برگ زردی دارد

احساس غریب و آه سردی دارد

یک روز که دلتنگ شدی میفهمی

تنهایی لعنتی چه دردی دارد

چندی ست
پایتخت جهانم اتاق توست️..

دلم تنگ است و میدانم تو دیگر برنمیگردی
بمانم هرچه خیره پشتِ این در، برنمیگردی فقط من مانده ام اینجا و این امواجِ توفانی
غروبی رفته ای و سویِ بندر برنمیگردی

به یادت هرچه بی تابانه بنشینم به رویِ تاب
به زیرِ این درختِ سایه گستر برنمیگردی

دوباره دانه می...

با تو در من یک نفر هر شب شمالی میشود
ساکن یک کلبه آن سوهای شالی میشود

جنگل و عطر نسیم و مخمل باران عشق
شیشه های پنجره نم نم، زلالی میشود

چای کتری و اجاق و عطر آویشن چه خوب
استکانی زندگی طعمش چه عالی میشود

میگذارم دست توی...

تو بپرسی : عاشقم هستی چه اندازه ؟ و من

هر چه بشمارم ستاره کم بیایَد ٬ وای نه !

دامنت کوتاه اگر آمد، پشیمانی چرا؟
خنده از روی ِ تظاهر، اخم ِ پنهانی چرا؟

چشمهایت معرکه، چاقوی ِ ابرویت بلا
دخل ِ من آورده ای دیگر رجزخانی چرا؟

لرزه ات کم بود تا در خود فرو ریزم شبی
این همه پس لرزه های ِ بعد ویرانی چرا؟

ماه ِ...

آنقدر مستی که مویت را شرابی میکنی
باز سهم ِ باد را خانه خرابی میکنی

ماه آنهم روز ِ روشن دیده تا حالا کسی؟
کوچه را هر صبح با خود آفتابی میکنی

تاجر ِ فیروزه، نیشابوری از پروانه ای
جاده را ابریشم از گلهای ِ آبی میکنی

من که اهلش...

چه خواهی کرد اگر هربار گوشی را‌که برداری
نصیبت بوق اشغال کسی باشد که دیگر نیست..