متن فرانو

دیر /
ولی فهمید /
تنها کلاش /
رویش کراش دارد /
سربازِ برجکی که داشت /
لب مرز و مرد شدن را /
به هم گره میزد !!

«آرمان پرناک»

چه رمانتیک است /
رسیدنِ باد /
به مانتوی ((«چشم دکمه ای»)) /
و تاکسی های شهر /
که لبِ پیاده رو
یک
به
یک
غش می کنند /
و چه رمانتیک تر است
سکوتِ من
و
سکوتِ خیابان !
«آرمان پرناک»

درشتِ درشت نوشته بود:
- چراغ خاموش،
زندگی کنید -
ریز ریز نزدیکش شدم
برایش دست تکان دادم
راننده،
مرگ بود
«آرمان پرناک»