تحمل کن کمی بیشتر از هیس کمی کمی بیشتر از مُحاق کمی کمی کمی بیشتر از نیمه ی لیوان کمی کمی کمی کمی بیشتر از هق هقِ بالش تحمل کن آخرش است این شعر این شب این قرص این خواب... «آرمان پرناک»
آن صندلی خالی در کنارم آرامشی که با تو داشتم را به یاد می آورد گلی که برایت خریدم هنوز زنده است ولی تو رفته ای و اما لیوانی هنوز نزد من است تنها می نشینم و به سروده هایم فکر می کنم مانند اولین ترانه ای که برایت سرودم...
لیوان چو لبت بوسد و بوسم لب لیوان پیداست ز تو بوسه بگیرم نه ز لیوان! لیوان به لب لعل تو لب داد به لبخند ما لب بگرفتیم به لبخند ز لیوان! لعل لب تو بوسه نمی داد به این لب آن بوسه گرفتیم ز لعل لب لیوان! لب بر...
