در عزایی که ماه طبل عزا شود ملائک نوحه می خوانند ستارگان سینه می زنند و ابرها می گریند کهکشان ها بیرق و کتل را بر فراز آسمان ها به اهتزاز در می آورند به خورشید خبر دهید صبح فردا با شال عزایش طلوع کند چون تمام عالم کربلا شده...
مبادا اشتباه کنی نماز آیات بخوانی ! کسوف در ماه محرم اتفاق نمی افتد آن هاله ی سیاهی که می بینی شال عزایی است که خورشید به سر کرده در عزای حسین (ع ) مجید رفیع زاد
پرسیدم : از حلال ماه ، چرا قامتت خم است ؟ آهی کشید و گفت : که ماه محرم است . گفتم : که چیست محرم ؟ با ناله گفت : ماه عزای اشرف اولاد آدم است . فانوس اشک هایتان را روشن کنید که ماه غریبی شهید نینوا آمده...
شال ماتمت آبرو به من داد موج پرچمت دل را داده بر باد قصه ی غمت دریای نگاهم اسم اعظمت از لبم نیفتاد تویی که جلوه تا بی کرونه داری تو سینه ی من فقط تو خونه داری قد تموم عالم دیوونه داری ارباب خوبم ماه عزات رو عشقه ارباب...
دوباره ماه محرم دوباره بوی حسین(ع) دوباره نوشش می از سر سبوی حسین(ع) دوباره ماه تاثر دوباره ماه عزا دوباره سینه زدن در میان کوی حسین(ع) دوباره شهر بپوشد به تن لباس سیاه رواج هیئت و مسجد ز آبروی حسین(ع)
ماه محرّم آمد و گریان شدم حسین تا که هلال ماه عزایت حلول کرد دل بیقرار و بی سرو سامان شدم حسین این سفره های روضه پر از رزق و برکت است شکر خدا دو مرتبه مهمان شدم حسین
محرم آمد و ماه عزا شد مه جانبازی خون خدا شد جوانمردان عالم را بگویید دوباره شور عاشورا به پا شد
دل بی تاب اومده چشم پر از آب اومده اومده ماه عزا لشکر ارباب اومده لشکر مشکی پوشان سینه زنان ارباب شب همه شب می خونم نوحه برای ارباب جان آقا سن قربان آقا
