متن مرتضی امیری اسفندقه

غروب بود و من و تو غریب ، وقت وداع

صدای هق هق من بود و گریه کردن تو

آن باد که آغشته به بوی نفس توست
از کوچه ی ما کاش گذر داشته باشد...

فرشی به زیر ِپای تو از سبزه زار بود
من بودم و تو بودی و فصل ِبهار بود
‎افتاده بود، ماه در آغوش جویبار
خیره، نگاه ما به دل جویبار بود
‎زلفت نمی گذاشت ببینم تو را درست
! من تازه کار بودم و او کهنه کار بود
‎از من...