می توانست خورشید را برایم از آسمان بیاورد او که چشمانش معادله ی حل نشده ی فصل ها بود ... در انبساط سرد آغوش سنگ در حیرت پیله ای لرزان در باد، می توانست برایم ماه را به زمین بیاورد، او که دستانش اجابت هزاران ستاره ی فرو افتاده بود......
با رفتن مادر بهارانم خزان شد یک آسمان اختر زچشمم روان شد وقت گل و لبخند و عید و دیده بوسی مادر درون خاک تیره میهمان شد اعظم کلیابی بانوی کاشانی
👌شعرغزل به نام داغِ جدایی روزها رفت ولی داغِ دلم سرد نشد چهره و رویِ تو ازخاطرِ من طرد نشد آه مادر چه غریبانه زِ من دور شدی مرهمی پیدا بر این زخمِ پر از درد نشد چندسالی است که ازفوت شمامی گذرد لیک مرهم برچنین ناله شبگرد نشد داغت...
شعری درباره درگذشتِ مادر غم ِمرگِ تو را باور ندارم همی دانم که من مادر ندارم تو بودی همدم و پُشت وپناهم دراین عالم دگر یاور ندارم شعراز:حسین صالحی
