متن هما میر افشار

بی تو طوفان زده ی دشت جنونم
صید افتاده به خونم
تو چسان می گذری غافل از اندوه درونم؟
بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره ای اشک درخشید بچشمان سیاهم
تا خم کوچه بدنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی...

خاک نشین ره میخانه ام
خانه خرابِ دل دیوانه ام
زان که به میخانه بجز یار نیست
کشمکش صفحه و زنّار نیست
هرچه در آنجاست بُوَد در خروش
جام می و می زده و می فروش
حسرت بگذشته و آینده نیست
جز به ره عشق کسی بنده نیست
ای که...

به شبهای تاریک و تلخِ جدایی

خیال ترُا چون دعا دوست دارم



قسم بر دوچشمانِ غم ریزِ مَست

ترا من به قدر خدا دوست دارم

خواهم امشب همچو مِی نوشت کُنم

بی خود از گرمیِ آغوشت کنم

وز شراب عشق مدهوشت کنم

با هزاران بوسه خاموشت کنم