شعر ناب

باید پُراز آواز کُنم حنجره ها را
آیینه ی اعجاز کنم منظره ها را

تقویِم دلم باز ورق خورده و باید
با دیدنِ تو زنده کُنم خاطره ها را

گیسوی پریشانِ تو ای دخترِ مهتاب!
بَر هم زده قانونِ شبِ دلهره ها را

انگار نهاده ست کسی حلقه به حلقه...

بسمه تعالی


زمانی ، کار انسان می شود شیطان پرستیدن
ندیدن ، می شود خُفّاش را اسبابِ شب دیدن

به غفلت نگذران ، تا دامنِ منزل به دست آری
دو چندان می شود راه از میانِ راه خوابیدن

بهارِ خنده هایت را ، شبیه غنچه پنهان کن
که شوید صورتِ...

نامه ی اعمال ..

بسمه تعالی

بسته ام با دست هایِ ناتوانی ، بالِ خود
چون ندیدم حاصلی از قیدِ قیل و قالِ خود

بی نیاز از سایه ی بال هما شد دولتم
تا کشیدم از مناعت ، سر به زیر بالِ خود

کوته اندیشی که نفرستد به عُقبی توشه...

بسمه تعالی


درِ دل را برای غمگساری ، با نوا وا کن
مُهیّا شو برای گریه ، قفلِ سینه را وا کن

سرِ این نافه را پیشِ غزالانِ زمان بگشا
به دل های پر از خون ، حرفِ آن درد آشنا وا کن

گرانی میکند آن بند ، بر بالِ...

آهسته می آید، دل انگیز است و بارانی
صبحی که دارد با خودش یک بوسه ی آنی

در جاده ای افتاده در آغوش کوهستان
یک باغ سیبم تاابد انگار زندانی

هر بار نقشی داشتم در طرح یک قالی
یک بار دشت ارغوان یک بار گلدانی

هربار نقشی داشتم، این بار...

بسمه تعالی


نمی گوید سخن وقتی که نادان نزدِ دانا هست
بشوید دست از جانش حباب آنجا که دریا هست

ز حیرت غرق در خواب ست هر چشمی که می بیند
به نادانی کند اقرار انسانی که دانا هست

شبی از شوقِ بال افشانیِ پروانه روشن شد
که عاشق در...

بسمه تعالی

پیشِ اهلِ معرفت فرزانه باشی بهتر ست
نزدِ مستان از خرد بیگانه باشی بهتر ست

شیوه ی شوخِ عبور از کودکی ، سرگرمی است
تا به طفلان می رسی دیوانه باشی بهتر ست

رقص در بزمِ فنا ، پرواز تا اوجِ بقاست
دورِ شمع انجمن پروانه باشی بهترست...

بسمه تعالی

شبِ عید آمد و ساقی شرابِ نو مُهیّا کرد
دلِ افسرده ی ما را به یک پیمانه احیا کرد

خمار آلود در خمیازه پردازی ، خرامانیم
لبِ ما بست ساقی تا دهانِ شیشه را وا کرد

شبیهِ خضر از معماری عمرِ جاودان بخشید
معمایی که با یک جرعه...

بسمه تعالی

محو در آیینه شو ، همواره در اِنکار باش
پرده برداری کن از خود ، محوِ آن رُخسار باش

چون تهیدستی ست حرفِ پوچ مانند حباب
مُهرِ خاموشی بزن ، گنجینه ی اسرار باش

در خرابی هایِ تن تَردَست شو مانندِ سیل
پای دیوار یتیمان ، دست کم...

بسمه تعالی

وقتی نگاهم می کنی ، آیینه ی بیزنگ باش
چون چشمِ شبنم در چمن با خار و گل یکرنگ باش

یکرنگیِ ظاهر ترا ، ایمن کند از هر گزند
در محفلِ دیوانگان همتای بی فرهنگ باش

جز دل نمی باشد مکان آن عشقِ عالمسوز را
خواهی در آغوشش...

بسمه تعالی

در قمارِ عشق ، با هوش و خرد بیگانه باش
بر جنون زن ، بی خبر از حکمتِ فرزانه باش

صرف کن عمرِ گرانِ خویش را در راهِ عشق
دولت پاینده می خواهی برو دیوانه باش

از خرابی می توان بر گنجِ گوهر دست یافت
بگذر از تعمیرِ...

تصویر تو در قاب چشمانم دل انگیز است
تصویر تو زیباترین لبخند پاییز است

حتی درون قاب عکست باز میخندی
لبخند های تلخ تو با غم گلاویز است

عطر دل انگیزی که پر کرده اتاقم را
بوی نجیب چادری چلوار و گل ریز است


عطر نفس هایت گل بابونه ومریم...

خود کلیدی

به خود آیی

از بند قفس رهایی



آریا ابراهیمی

بیا تو هم
روزی اگر که حوصله داری بیا تو هم
در سایه سار سرو و چناری بیا تو هم

از کوچه باغ مهر و محبت سحرگهی
در جستجوی سیب و اناری بیا تو هم

از کافه های شهر و محل بی خبر نباش
با ما به پای شام و...

نگاه کن
تمام هستیم خراب میشود
شراره ای مرا به کام میکشد
مرا به اوج میبرد
مرا به دام میکشد
نگاه کن
تمام آسمان من
پر از شهاب میشود..

برشی از شعر آفتاب می شود

پرچین ندامت
هر خزان می آید و یاد زمستان می کند
کوچه را بازیچه ای از برگریزان می کند

ابرهای تیره را این سو و آن سو می برد
برکه ها را آشنا با اشک باران می کند

انتظاری بیش از این هم نیست اما بی دلیل
میزند بر دوش...

زیر مجموعه ی خودم هستم

مثل مجموعه ای که سخت تهی ست

در سرم فکر کاشتن دارم

گرچه باغ من از درخت تهی ست

عشق آهوی تیز پا شد و من

ببر بی حرکت پتوهایم

خشمگین نیستم که تا امروز

نرسیدم به آرزوهایم

نرسیدن رسیدن محض است

آبزی آب را...

دلم میخواهد از نو در بغل گیرم جوانی را
بنوشم جرعه جرعه لحظه های زندگانی را

قبای کهنه ی شرم و حیا را پاره بر تن تا
بپوشم پیکر هر نانجیب آنچنانی را

ببویم گل به هر دامن که بوی عاشقی دارد
و هی دامن زنم عشق و کلام مهربانی...

جناس آتشم اما، شراری در وجودم نیست
پلنگی بی شر و شورم ، غزالی در حدودم نیست

جوانی رفت و شوق رقصِ آتش، مرکز میدان
از آن آتشفشان ، رد و نشانی غیر دودم نیست

به اقبالم،، بد و بدتر ، ندارد فرق چندانی
نه ققنوسم نه خاکستر، مرارت در...

دلم به بوی تو آغشته است
سپیده دمان
کلمات سرگردان برمی خیزند و
خواب آلوده دهان مرا می جویند
تا از تو سخن بگویم
کجای جهان رفته ای
نشان قدم هایت
چون دان پرندگان
همه سویی ریخته است
باز نمی گردی، می دانم
و شعر
چون گنجشک بخارآلودی
بر بام...

میدان ولیعصر و سر ضلع شمالی
یک کافه ی دنج و شبی آرام و خیالی

کوپ شکلاتی و تب عشق من و تو
این سردی و گرمی به تناقض شده عالی

موسیقی و نورِ کم و نت های نگاهم
این شاعر بیچاره شده حال به حالی

آن روز گذشت و...

تو جانم را بغل کردی
و درد از جسم ِ من پَر زد
عجب شوری به پا کردی
سراسر شعرِ نابی که!
شیما رحمانی

تو نباشی، شعرهایم بی کَس است
هر چه گویم، مهملاتی بیش نیست
شورِ شعرم از تو می گیرد نشان
پس بتابان نورِ خود را بی امان
شیما رحمانی

.
دلم با عکس تو حالی به حالی میشود
ببین حال خراب من چه عالی میشود
همین دل،ها !همین دل کز غم و غصه پُر است
چو بیند چشم تو از غصه خالی میشود
تو را میبینم و رد میشوی،در این میان
غرور من دوباره دست مالی میشود
درون هفت...