متن پگاه مهر

تو، باشی و امواجِ نگاهت؛ ای‌کاش!

من، باشم و حسّم، به پناهت؛ ای‌کاش!

وقتی که به پایان برسد یلدامان،

دل باشد و خورشیدِ پگاهت؛ ای‌کاش!

کوچه‌های باغِ احساسِ دلم
سبز گشت و، پُر شد از یاسِ دلم

منتظر هستم بیایی؛ با نگاه
شاد سازی، باورم را، هر پگاه

تا که از مهرِ نگاهت، بر دلم
حسّ من، گردد رها، از دستِ غم

عشق گیرد، یک طلوعِ تازه وُ
شورِ دل، بسیار؛ بی‌اندازه وُ

با حضورت،...

عسل می‌ریزد از: جام لبانت، در پگاهِ مهر
چه شوری دارد آن، گل‌بوسه از: شیرین‌لبانِ تو