عسل می خواهم چیزی را به توبگویم من نه تاجیکم، نه پشتون من نه هزاره، نه زی ترکم من نه ازبک، نه بلوچم من نه ایماق سترگم من یک انسان دوستم . یک شب کنار پنجره روی بام آسمان، با ماه به درد دل نشستم همین گونه مات و مبهوت...
لبت خوش نقش تر از برگ های گل پس از باران تنت یاد آور زیبایِی کابل پس از باران زمین از خویش شاعر پشت شاعر می دهد بیرون همین که می خمد بر صورتت کاکل پس از باران کشیده آسمان زیباترین نقاشِی خود را ...تو در آغوش من،پاییز ، دریا...
آسمان آبی کابل هرکه از انگور نابت دانه ای نوبر کند از بدخشان۱ تا مزارت۲ قصه از گوهر کند آسمان آبی کابل۳ فکار از چیستی؟! کاش روزی باغهایت سبزه را باور کند مردم شهر تو در فصل بهار دیگری یاد گلشت و صفای در دامن بابر۴ کند ژاله ریزد کوه...
به خواهرم گفتم از میدان ها محله های بزرگان و بازارهای شلوغ کابل دوری کن. گفت: مرگ در اینجا چون گرد هواست، همه ی دریچه ها را ببندی نیز سرانجام به اتاقت می آید.
