متن کوتاه دود

غمت غلیظ ترین کامست
و نخ به نخ دهنم دودست ...

بعد از تو هی سیگار،هی سیگار،هی سیگار
تهران پر از دود است،وقتش نیست برگردی؟

هزار دانه ی اسفند ماند بر دستم

دو سایه دود شد و سالنامه را بستم

فقط یه ایرانی اونم از نوع تهرانی میتونه از دود شهر فرار کنه

تا بره شمال هوای تازه تنفس کنه ،
بعد اونجا هی تند تند قلیون بکشه

از قبیله چوبها
دود بر خاست
آنها به مرگ علامت می دادند

پاییز/ می رقصد/ میانِ برگها/ میز/ پیرشده از دلتنگی/ دو استکان چای/ می ریزم/ یکی برای خودم/ یکی هم برای نبودنت/ خاطره ها/ دود میشود / بر لبانم