متن غمت

غمت کشیده رُسَم را خوب
تو مینِ کاشتنی بودی
که تکه های دلم شاهد
عزیز و خواستنی بودی...
«آرمان پرناک»

برگردان سرت را
ماه پیشانی!
من
نخ به نخ
می کشم غمت را
مو به مو
بند به بندِ انگشتانم
«آرمان پرناک»

برگردان سرت را
ماه پیشانی!
ونگوگ غمت را می کشد
بستری شدن در چشم های تو
آرزوی هر پنجره ی مجنونی ست
«آرمان پرناک»

تو رفتی و پر پروانه ها سوخت
زکبریت غمت این دل بر افروخت
تو رفتی وجهان با آه سردی
لباس آخرت بهر دلم دوخت

حجت اله حبیبی

تو آه منی اشتباه منی؛ چگونه هنوز از تو میگویم
تو همسفر نیمه راه منی؛ چگونه هنوز از تو میگویم؟!
پناه منی تکیه گاه منی؛ که زمزمه ات مانده در گوشم
گناه منی بی گناه منی! که بار غمت مانده بر دوشم…

شُست باران همه ی کوچه خیابان ها را
پس چرا مانده غمت بر دل بارانی من؟!

چه مبارک است این غم که تو در دلم نهادی!

به غمت که هرگز این غم ندهم به هیچ شادی

غمت غلیظ ترین کامست
و نخ به نخ دهنم دودست ...

دلبرت هر قدر زیباتر
غمت هم بیشتر
پشت عاشق را همین آزارها تا می کند...
.

هر روز دلم در غم تو زارتر است

وز من دل بیرحم تو بی‌زارتر است

بگذاشتیم غم تو نگذاشت مرا

حقا که غمت از تو وفادارتر است

جانا سری به دوشم و دستی به دل گذار

آخر غمت به دوش دل و جان کشیده ام