متن دود

مستدام  گشتم زخامی
وین سر شوریده بین
دود چون آتشفشان
بر دیده آید از سرم



فیروزه سمیعی

هیاهو بود و دود
انگار از دور می آمدی!
خورشید از شوق برق نگاهم،نور قاپید
ابرها تیره و اما
آماده جشن باران بهاری!
بوق های ممتد،موسیقی فالش...
گم ات کردم
چون ستاره ای در دل تاریکی شب
لعنت به این خیابان شلوغ
بی تو اما باز
قدم خواهم زد
با...

یکی بود ،یکی نبود
آرزوها همه خاکستر و دود
ای که آتش زده ای رویا را
دود در چشم خودت خواهد بود

نادر ابراهیمی:

آتش بدونِ دود نمیشود، جوان بدونِ گناه !

گاهی سبد سبد گل سوریست قلب من
گاهی نماد زنده به گوریست قلب من

این مغز من مسیر خودش را شکسته است
خود را به دام پیله ای وارونه بسته است

یک عمر رو به آیینه دیدم که کیستم
یک عمر روبه آیینه دیدم که نیستم

اصلن من اتفاق تن...

سیگار می کشد که تو را دود و دودتر
شاید که از دلش بروی زود و زودتر
هی فکر می کند به تو و گریه می کند
زیر دو چشمش از غم تو هی کبودتر
هر لحظه فکر می کند آیا به جای او...
هر لحظه از دقیقه ی قبلش...

در این دنیای بی روزن...
پی یک حلقه دود است ذهن من
بدستم مانده سیگاری؛
که از ته کرده ام روشن!

غمت غلیظ ترین کامست
و نخ به نخ دهنم دودست ...

بعد از تو هی سیگار،هی سیگار،هی سیگار
تهران پر از دود است،وقتش نیست برگردی؟

هزار دانه ی اسفند ماند بر دستم

دو سایه دود شد و سالنامه را بستم

فقط یه ایرانی اونم از نوع تهرانی میتونه از دود شهر فرار کنه

تا بره شمال هوای تازه تنفس کنه ،
بعد اونجا هی تند تند قلیون بکشه

از قبیله چوبها
دود بر خاست
آنها به مرگ علامت می دادند

پاییز/ می رقصد/ میانِ برگها/ میز/ پیرشده از دلتنگی/ دو استکان چای/ می ریزم/ یکی برای خودم/ یکی هم برای نبودنت/ خاطره ها/ دود میشود / بر لبانم