متن کوتاه سفره

از سفره فاطمه نمک گیر شدیم
با نوکری اهل ولا پیر شدیم

هر چند که روسیاه هستیم اما
دلبسته به زیبایی تقدیر شدیم

آنجا که سفره اش بوی عشق می دهد
خانه ی مادر است...!

دل پُر از سفره های
خالی ست

دل پُر از

سفره های

خالی ست..

سر سفره چیزی نبود...
یخ در پارچ و پدر،
هر دو آب شدند!
چه دنیای بی رحمیست...

هر سفره ز هرچه خوردنی لبریز است
هر سو نگری بزم طرب‌انگیز است
نوروز مگر برادری کوچک داشت
یاجشن خداحافظی پاییز است!

تکه ای نان
کمی نمک
گرسنگی برد
برکت سفره را