متن کوتاه علی قمیان

زیبا دلی که پر از مهربانی اَست
از جنس خاک، ولی آسمانی اَست

زندگی بادا به کام پاکدست پر تلاش
هر که باشد او، به هر سویی از این دنیای ما

خیره سازد چشمها را رنگ زیبای خزان
زنده بادا زندگی در آذر و مهر و اَبان

گر که غم لشگر برانگیزد که حالم بد کند
تا پرنده، تا که گل باشد به دنیا، خوشدلم

آفرینش، جمله اعجاز خداست
آفرین بر خالق اعجازها

عشق، زیباست در ایام جوانی اما
پای هم پیر شدن هم چه صفایی دارد!

از هر که باشد و در هر کجای دهر
زیباست مهر و، محبت ستودنی است

از میان نوحه و زنجیر و گریه بر حسین
کاش گوشم بشنود پیغام آن آزاده را

بیهوده ببالد به خود آن شاخ در اینستا
چون شاختر از شاخ بسی هست به عالَم!

غم به هر جا باشد اندر این جهان
دور بادا از وجود کودکان