عشق تو میکشاندم شهر به شهر، کو به کو مهر تو می دواندم پهنه به پهنه، سو به سو
هنوز نقش وجود مرا به پرده هستی نبسته بود زمانه، که دل به مهر تو بستم
دلم به مهر تو صد پاره باد و هر پاره هزار ذره و هر ذره در هوای تو باد
از کیمیای مهر تو زر گشت روی من آری به یمن لطف شما خاک زر شود
با من بمان و سایه ی مهر از سرم مگیر من زنده ام به مهر تو ای مهربان من!
جان و دل کردم فدای مهر تو خاک پایت باد سر تا پای من
در جهانی که پریشان شده گر آرامم تار و پود ِ دلم از مهرِ تو پیوسته هنوز..
رنگین کمانِ مهرتوست دانهِ دانهِ اشعارم مریم گمار
امشب دلم هوای آن کافه را کرده که چایش از مهر تو و قندش محبت تو باشد و تنها مشتری کافه من باشم … .
تا به دل مهر تو دارم بیمی از پاییز ندارم