تو باشی
خوشا آن دل که دلبندش تو باشی
امید و لطف و پیوندش تو باشی

غم و شادی به قهر و آشتی ها
شکوه مهر و لبخندش تو باشی

حریم ساحت امن و امان است
جهانی که خداوندش تو باشی

در این جغرافیای بی نهایت
ری و بلخ و نهاوندش تو باشی

هرات و مرو کشمیر و دماوند
نشابور و سمرقندش تو باشی

شکار سحر و جادوی تو خوبست
خوشا دامی که پابندش تو باشی

به آزادی نمی اندیشند آن کس
که در شبهای دربندش تو باشی

چه فرقی میکند آن نقطه ای که
ارسباران و الوندش تو باشی

خوشا نخلی که لای برگ و باری
تب خرمای اروندش تو باشی

بهاران می رسد بی شک در آنجا
که فروردین و اسفندش تو باشی

♤♤♤
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)