شاید یکی از سخت ترین کارهای دنیا این باشد که آدم بخواهد انتخاب کند از او چه بماند و چه نماند . چون زمان معنی و ارزش چیزها را عوض می کند و تو می خواهی برای کسانی که در آینده هستند چیزی از خودت جا بگذاری . چیزی که برای آن ها هم همان قدر بزرگ باشد. فکر کن به اندازه ی چند تا عکس یا یک حلقه فیلم فقط در آینده جا برای تو باشد و تو بخواهی عصاره ی زندگی و خودت را تو این فرصت کوتاهی که بهت دادند بیان کنی و به یادگار بگذاری . آن جاست که آدم مخترع دستگاه های ضبط صدا و دوربین ها را نفرین می کند که چرا چنین چیزهای نکبتی را اختراع کردند که آدم بتواند بعد از خودش هم زنده بماند و تکه ها یی از خودش را یک جوری جا بگذارد . آدم دوست دارد همه ی تکه ها یش یک جا بعد از خودش بماند و چون زمان کم است ، هر کاری کند باز چیزهای زیادی ازش بیرون می ماند./ محمد رضا کاتب / رمان رام کننده /
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
آبی و سبز