دل، حرمی ست مقدس،
خانه ای برای عشق های زلال، نه هر رهگذری که بی پرسش، در می کوبد.
برخی با دست های سرد و لبخندی گرم می آیند
نه برای ماندن،
که برای خاموش کردن چراغ هایی که در تو می درخشند.
قلبت را قلعه ای کن،
دیوارهایش را با دقت از اعتماد بساز
و دروازه هایش را تنها برای پاک ترین و عاشق ترین دل ها بگشا.
در جهانی که نام عشق را هزار بار زمزمه می کنند
اما حقیقتش را از یاد برده اند،
حریم دلت را ساده به دست هیچ مسافری نسپار.
زیرا نه هر مسافری، همسفر است،
و نه هر نگاهی، شایسته ی ماندن در آینه ی چشم هایت.
فقط آنانی که نور عشق را در وجودت زنده تر می کنند،
لیاقت عبور از جاده های دل تو را دارند.
باران کریمی آرپناهی
تاریخ انتشار
27آذرماه1403
ساعت21 و 40دقیقه
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
