شرم،
و تو چه دانی که شرم چیست؛
آنگاه که قامتت را خمیده،
سر بر گریبان داری.

غم،
و تو چه دانی که غم چیست؛
آنگاه که نفس هایت را بریده،
دو دیده گریان داری.

درد،
و تو چه دانی که درد چیست؛
آنگاه که سینه ات را دریده،
دلی خسته و نالان داری.

مرگ،
و تو چه دانی که مرگ چیست؛
آنگاه که روحت را گزیده،
حال پریشان داری.
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی پورزارع «هیچ»