(اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا اَمِیرِالْمُؤمِنِین)
«امیر اتقیا»
از کعبه ندای هل اَتیٰ می آید
بر خلق ، امیر و مقتدا می آید
بلبل بزند چهچهِ مستانه ز شوق
زیرا گل ِ گلزار ِ ولا می آید
در شامِ سیاهِ جهل، از مشرق عشق
خورشید سپهر اولیا می آید
اسطوره ی مردانگی و مِهر و وفا
شاهنشه ِ مُلک ِ لافتیٰ می آید
چون هست جمال ایزدی ناپیدا
مرآت ِ تجلّی ِ خدا می آید
هنگام ولادتش ، جدار کعبه
از شوق و شعف ز هم جدا می آید
آنگه که درون بیت حق شد مولود
شد شاد خدا که حق نما می آید
در بُهت؛ خلایق این که می آید کیست
مَردی که ز کعبه باصفا می آید؟
دیدند که در زمان روبَه صفتان
شیری چو علیّ مرتضیٰ می آید
آن کس که بُوَد یاور اطفال یتیم
غمخوار و معین ضعفا می آید
از سوی خدای قادر لم یزلی
بر خلق جهان گره گشا می آید
تا درس دهد به ناامیدان جهان
سرلوحه ی امّید و رجا می آید
سائل بکند فخر و مباهات به خود
آن جا که شهی پیش گدا می آید
مَردی که کند فخر بر او پیغمبر
چون هست امیرِ اتقیا می آید
هم کفوِ رسول و دخترش فاطمه اَست
داماد و وصی مصطفیٰ (ص) می آید
تا پاک شود جهانِ آلوده به کفر
مجموعه ی شرح انّما می آید
در مِهر و فتوّت چو ندارد همتا
بر (روز پدر) قدر و بها می آید
تا آنکه کند خلق جهان را سرمست
(ساقیِ) خُم هر دو سرا می آید
سید محمدرضا شمس (ساقی)
1389
ZibaMatn.IR