آن روزها که دست راستم با...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
آن روزها
که دستِ راستم
با انتگرالِ سه‌گانه بیگانه بود
آن روزها که می‌توانست
بی‌پروا
طرحِ یک خانه را به کاغذ بیاورد
آن روزها که مداد آبی
آسمان را واقعاً آبی می‌کرد
آن روزها که بیست‌های پاورقی
حساب بانکی‌ِ روحم را پُر می‌کرد
آن روزها کجاست؟
کجاست مدادتراشم
تا بتراشم
نوک‌های دلشکسته را؟
کجاست پاک‌کن‌ام
که پاک کنم
کابوسِ هر شبِ یک زندانیِ بی‌گناه را؟
کجاست مدادِ صبورم
که سفید کند
بختِ سیاهم را؟
کجاست
کجاست مدادِ بی‌رنگم
که لبخندتر کند
پوستِ رنگین کمانِ این جهان را...
تفسیر با هوش مصنوعی
شعر، حسرت روزهای ساده و بی دغدغه گذشته را بیان می‌کند؛ روزهایی که خلاقیت و امید سرشار بود. شاعر از از دست رفتن آن دوران و ابزارهای نمادینش (مداد، پاک‌کن) و ناتوانی در تغییر وضعیت کنونی خود رنج می‌برد. او آرزوی بازگشت به آن روزها و توانایی دوباره برای خلق زیبایی و امید را دارد.