شهادت حضرت عبدالعظیم سیدالکریم ای آنکه...

(شهادت حضرت عبدالعظیم)

«سیدالکریم»

ای آنکه «ری» ز نام تو گردیده ناموَر
زیبنده است مدح و ثنایت ز هر نظر

هستی کریم و حضرت عبدالعظیم، تو
چون جدّ خود بیانگر خُلق عظیم، تو

ای در مَقام و عِلم چو اختر به آسمان
ای پُر فروغ، شمع شبستان شیعیان

وقتی زیارت حَرمت همچو کربلاست
یعنی که بارگاه تو گنجینه‌ی شِفاست

با مَعرفت کسی که ببوسد تراب تو
دردش دوا شود به یقین در رکاب تو

خاکِ ری از وجود تو گردیده کیمیا
مِس را غبار درگه تو ، می‌کند طلا

دل بسته بود چونکه به ری اِبن سعدِ دون
در حسرتش ز برج طمع، گشت سرنگون

هرگز نخورد گندمی از خاکِ پاکِ ری
هرچند بود در طمع و سینه‌چاکِ ری

اما تو شاهِ ری شدی و، ری شد استوار
چون مَرقد تو گشت درین خاک، پایدار

درکِ چهار امام چو کردی به لطفِ حق
اََعمال و عِلم تو، به یقین گشت منطبَق

فرمود چون امام، به اصحاب، در غیاب
دارند اگر سؤال از ایشان، دهی جواب

یعنی که احترام تو شایسته و سزاست
این گفته‌ی امامِ دهُم سبط مصطفاست

با احترام، سر بنهم بر تراب تو...
چون واجب‌است بوسه بخاک جناب تو

یا سیدالکریم، که بحر کرامتی
یا سیدالعظیم، که نور هدایتی

بر (ساقیِ) شکسته‌دل از لطف کن نظر
ای آن که «ری»، ز نام تو گردیده ناموَر