آدمی تا بار مردم را در...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای
آدمی تا بار مردم را در اینجا برنداشت
کاسه‌ای از آب کوثر هم در آنجا برنداشت
اهل دل کو تا که دریا جای صحرا پس دهد
هیچکس مصراع سرگردان من را برنداشت
مو و دندان ریخت، تن فرسود، قامت شد کمان
قلب بی‌صاحب سر از آمال دنیا برنداشت
بارها این عقل با صد قصه دل را پند داد
باز هم این قلب پا از روی اما برنداشت
جام را ساقی نداده پس گرفت از من ولی
مثل مجنون، دل سر از، این قبر لیلا برنداشت
مهدی فصیحی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
شعر از دغدغه‌های شاعر در یافتن آرامش و پذیرش واقعیت‌ها می‌گوید. او با وجود سختی‌ها و پندهای عقل، از عشق و آرمان‌هایش دست برنداشته است. بار سنگین مردم و عدم دریافت پاداش، او را از مسیرش منحرف نکرده و همچون مجنون، دل به عشق خود (لیلی) بسته است. یعنی عشق و پایداری در برابر سختی‌ها.