مادر مادر واژه ای که تمام...

✍️هدی احمدی
نشر با ذکر نام


"مادر"

مادر... واژه‌ای که تمام کودکی‌ام را در آغوش دارد، تمام دلتنگی‌ هایم را مرهم است و تمام امیدم را جان می‌بخشد. مادر، نه فقط یک کلمه، بلکه دنیایی است پر از رنگ، پر از عطر، پر از زندگی.

مادر... وقتی صدایش می‌زنم، انگار تمام غم‌ های دنیا از دلم پر می‌کشند. صدایی که مثل لالایی آرامم می‌کند، مثل یک قصه شبانه مرا به خواب می‌برد و مثل یک دعا، همیشه همراهم است.

مادر... دست‌هایش، قصه‌های زیادی برای گفتن دارند. قصه‌ی چین و چروک‌ هایی که با هر بار زمین خوردن من، بیشتر شده‌اند. قصه‌ی پینه‌هایی که با هر بار نان پختن و غذا درست کردن، عمیق‌ تر شده‌اند. قصه‌ی نوازش‌هایی که در تمام زندگی‌ام، حس امنیت و آرامش را به من هدیه داده‌اند.

مادر... چشمانش، آینه‌ی تمام خوبی‌ هاست. وقتی نگاهم می‌کند، انگار تمام بدی‌هایم را می‌شوید و می‌برد. چشمانش، پر از عشق است، پر از مهربانی، پر از امید. چشمانش، به من یاد می‌دهد که چطور مهربان باشم، چطور ببخشم، چطور امیدوار بمانم.

مادر... قلبش، بزرگترین خانه‌ی دنیاست. خانه‌ای که همیشه برای من باز است، خانه‌ای که در آن، هیچ‌ وقت احساس تنهایی نمی‌کنم. قلبش، پر از عشق است، عشقی که بی‌دریغ به من می‌بخشد. عشقی که مرا قوی‌ تر می‌کند، مرا امیدوارتر می‌کند، مرا عاشق‌تر می‌کند.

مادر... وقتی کنارم است، انگار تمام دنیا را دارم. وقتی می‌خندد، انگار تمام غصه‌هایم را فراموش می‌کنم. وقتی دعایم می‌کند، انگار تمام درهای بسته به رویم باز می‌شوند.

مادرم... فرشته‌ای است که خدا به من هدیه داده. فرشته‌ای که همیشه کنارم است، همیشه حمایتم می‌کند، همیشه دوستم دارد. فرشته‌ای که تمام زندگی‌ام را مدیونش هستم.

مادرم... می‌خواهم تمام دنیا بدانند که چقدر دوستت دارم. می‌خواهم تمام لحظه‌های زندگی‌ام را با تو باشم. می‌خواهم تا ابد، سایه‌ات بالای سرم باشد. مادرم، تو تمام زندگی منی.....
بمان برایم...❤️🕊