ای نغمهی خاموش، هنوز در مهِ دل میپیچی، چون عطری که از دیوار خیال هرگز نمیرود. بغض را آرام میکنم، تا در سکوتِ اشک، صدای تو دوباره به زمزمه بدل شود.
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.