چمدان ات چه قدر جا دارد؟
جا نداری دلِ مرا ببری؟
چمدان ات چه قدر خالی ماند
تا کجا تا چه وقت در سفری؟
شعر من جا نمی شود اما
در سکوت کتاب هایت، حیف
باز بار اضافه شد دل من
له شد اینجاست زیر پای ات، حیف
صندلی ها فشرده تر شده در
قفسِ تنگِ این هواپیما
آسمان هم به سرفه افتاد از
نفَسِ تنگ این هواپیما
کوچک است این جزیره از بالا
ارتفاع ات زیادتر شده است!
می روی و به گریه می افتم
چشم آئینه باز تر شده است
ZibaMatn.IR
