آخرش
شکوفه بر ویروس
پیروز خواهد شد
و آنگاه
ما
من و تو
سرمست و قدم زنان
پر می کشیم به کوچه باغ های اقاقی
آنگاه می خندیم به همه ی
این همه تلخی و تلخ کامی
که دست های ما را از هم جدا کرد
می خندیم به روزی که
تو نخستین بار سرفه کردی
سرفه های مداوم
گفتی نفس م تنگ است
و من از دلهره نفس ام درجا بند آمد
گفتی مثل این که تب دارم
و من از حرارت قلب ت
همان جا ذوب گشتم
اکنون بهار آمده رفیق، برخیز!
برپاخیز و بر نوبهار سلام کن
یادت هست از دی ماه می گفتم:
آخرش شکوفه بر ویروس پیروز خواهد شد؟
کوچه باغ ها دارند پر از شکوفه می شوند
و عطر گل ها لابلای موهای «نسیم» می پیچد
و بلبلان سرمست تر از هر اردیبهشت می خوانند
چون سنجاق سری زیبا بر موهای دختر بهار
اردیبهشت نزدیک است جان من!
نیم فصلِ برتری شکوفه بر ویروس!
داریم می رسیم به آغازش
زان پس
می خندیم به بیماری
می خندیم به بستری تو در بیمارستان
می خندیم به نفس کشیدن با دستگاه
دست هایمان را به جای سبزه ها
در هم گره می زنیم
و باز بلند بلند می خندیم
در باد می رقصیم و می خندیم
و ریه های تو
پر از عطر شکوفه و اقاقی خواهد شد
طاقت بیاور جان من،
طاقت بیاور
همیشه
نور بر تاریکی پیروز است
طاقت بیاور و زود برخیز
جای تو بر تختِ بیمارستان نیست رفیق!
جای تو در قلب کسانی است
که دوستت دارند
و بی تابانه در انتظار برخاستن دوباره ی تو هستند
طاقت بیاور رفیق!
شکوفه بر ویروس
و نور بر تاریکی
پیروز خواهد شد!
ZibaMatn.IR