هر روز یک ساعت کنار دریا راه می روم پا به آب می زنم و از خیس شدن دامن بلندم لذت می برم. دانه های شن و ماسه به مانتو و کفش و دامنم می چسبند، به خانه که برمی گردم با خودم شن سوغاتی می برم، پله ها، پاگرد، حیاط و حمام، با یک جارو نهایت کمی آب مسئله حل می شود. با خودم تکرار می کنم نکند روزی لذت انجام کاری را به خاطر بی نظمی های حاشیه ای آن کار از خودت بگیری. در مورد چاقی هم همین طور است، خیلی ها لذت خوردن یک نان خامه ای، یک برش کیک توت فرنگی و یک نصفه پیتزا را از خودشان دریغ می کنند تا به چشم دیگران زیباتر باشند. یادشان می رود زندگی آن قدر کوتاه ست که ارزش چرتکه زدن و حساب کتاب را ندارد. نظم خوب است، وزن مناسب خوب است. زیبا بودن و زیبا ماندن هنر است، اما سوفیالورن و الیزابت تایلور هم پیر شدند, چاق شدند. زندگی کنیم، لذت در آغوش گرفتن حیوانات را با انداختن چینی روی بینی و نگاه عاقل اندر سفیه به دیگری از خودمان دریغ نکنیم. امتحان کنیم و از زندگی مان لذت ببریم.
ZibaMatn.IR