من هنوزم دچار چشماتم
چیزی جز تو توو مغزِ پوکم نیست
گرچه اسمت دیگه توو گوشیم و
توو « فِرندای فیس بوکم» نیست

عکستو احمقانه می بوسم
تو که احساسمو نمی فهمی
حسمو وقت ِ دیدن ِ پسری
که نمیشناسمو نمی فهمی

وقتی « لایکش » میوفته رو عکست
بی هوا پشت ِ میز می لرزم
وقتی لحنش صمیمی و گرمه
وقتی میگه عزیز ... می لرزم

تک تک ِ دوستات مشکوکن
پسرای ِ مجرد ِ خوشتیپ
حتی اون آدمایی که رفتن
با یه دختر توی « ریلیشن شیپ »

گاهی دستم میره رو « دیوارت »
بنِویسم که دوستت دارم
بنِویسم چقدر بدبختم
اما دستم میره به سیگارم

از سر ِ حوصله م که سُر خوردم
از هوای ِ ترانه افتادم
« پروفایلت » تموم ِ دنیامه
من به چک کردن تو معتادم

گیر کردم میون ِ دنیا و
زندگی ِ مجازی ِ مطلق
من هنوزم دچار چشماتم
من بی کله ی خر ِ احمق
ZibaMatn.IR